mehtabýnda usulca haþrolurken akþamlarýn
sualimin en "ben"li erlerini yýktý geçti tükenmez umutlarým
ve þimdi y a p a y a l n ý z ý m
-arda kalan umut kýrýntýlarýmý güvercinlere yem etmeye hazýrým-
***
bir haziran þarkýsý kanarken yüreðimde
sancýsý þakaklarýma vuruyor "yalýn"lýðýn...
pekiþtirilmiþ hayallerimden baþka neyim var ki benim
birinci þahsýn içinde kaybolduðum cümle hayatta?
yalanlarýnýz boðazýmda bir kördüðüm
"uyusun da büyüsün" dedikleriniz yalan
asýrlardýr uykuda mutlarým
büyüyense tek kiþilik acýlarým
çocukluðun zulasýnda atardý bir vakit kalbim
bilinmeyen geçmiþ zamanlarda týkanmýþ nefesim
adý yok ezberimde, bir kýz çocuðuydu yaþam dediðin evvel
elleri kýnalý, askýlý jilesi...
bakýyorum da her sahnesi tek kiþilik olan
hýrsýz polis oyunuydu hayat
kendimden çaldýðýmý kendime teslim ediyorum
kendimden kaçýyor, kendimi arýyorum...
***
ne demeli hayata?
çeksin ellerini üzerimden karabasanlar
uyumak istemiyorum artýk yalanlara
görmek istemiyorum sahte düþleri
günlerin ahý ceplerimde ellerimde sükut cilasý
eteklerim sürünürken kire bulanmýþ sevdaya
ne sen kal istiyorum ne "ben"...
ne sen git istiyorum ne "ben"...
oysa ben, ne sen istiyorum ne de-sen
ne desem bilmiyorum...
...
...
...
y i r m i d ö r t h a z i r a n g e c e s i