Taþlar beton binalar üzerime devriliyor da sanki, Nefes alamadýðým zaman cehennemin sýcaðý þimdi, Caddede taþýtlar üzerimden geçiyor du ezer gibi, Biri gýtlaðýma yapýþmýþ hesap soruyor eyvah diþleri...
Kirli elbiseler tertemiz umud nerede beyazý þimdi? Neler oluyor caným sýkkýn,kan rengi karanlýk sindi, Korkunç karanlýklar içinde yazýlmýþ bir cümle kini gizli, Aman Tanrým kaným çekiliyor sanki ölüm söz mü verdi?
Ben bu deðilim ki, içime yoksa kara bir melek mi girdi? Dýþarýdan koskoca ýhlamur aðacý kokusu kendime getirdi, Yapraklarý el sallar gibi,dibinde bir adam oturmuþ bezgindi, Karþýda daðlar esinti yolladý kendine gel ,derken gülümsedi...
bnþ yine kayýp sayfalarým iþte þiir kýyýsýndan akan yaþam ile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet demet şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.