HAYAT BU...ESER YAĞAR BİR GÜN DURULUR...

Bol þekerli kahvemin nazik refakatinde,
Meþaleler gönderiyorum gamlý hazanlarýma,
Nasýl da müptelasý olmuþlardý benliðimin,
Gönlümü küstürmüþlerdi geçen zamanlarýma...

Sudan çýkmýþ bir kurbaða misaliyim þimdi,
Bir o yana bir bu yana yalpalayacaðým belki,
Nelere gögüs germiþim ben ,göz yummuþum,
Kalkýp yine dimdik yürüyeceðim elbette ki...

Vakit geç demek yok þimdi yeni umut yolunda,
Sabýr yüreðimde kan,azmim ise emelimde ýþýk,
Kendimi bulacaðým bir gün mutluluðun kollarýnda,
Eski benden eser kalmayacak çok yakýn zamanda.


Gülmelerimi özledim en çok çocukluk günlerimden,
Sevginin ebediyetine inanýrdým hemde caný gönülden,
Bukalemuna döndüm ama zemine uymayý öðrendim,
Fal taþý gibi fýrlayacak birilerinin gözleri yerinden...

Hayatýn yolu dikenli dediler geri çektiler,
Þimdi zamaný deðil deyip, hýzýmý kestiler,
Ben kimim neyim ne isterim hiç bilmediler,
Gamlý hazanlarý üstüme üstüme gönderdiler...

Maymun gözünü açtý desem ayýpmý olur,
Geçti Bor,un pazarý desem doðrumu olur,
Bozma kalbim niyetini nasýlsa eden bulur,
Hayat bu,eser yaðar ,bir gün gelir durulur....


Bu kubbede baki kalan hoþ bir sedadýr,
Hayat uzun ya da kýsa,sonu da vedadýr...


ÇÝMDÝK 24.06.2012










Sosyal Medyada Paylaşın: