Akmaya baþladýðýnda zehri uzak topraklara yaðardý bulutsuz akýp giderdi þiirdaþýna bütün palyoçalar aðlarken o gülerdi bir terslik vardý bu iþte bilirdi
þiir çiçekleri dikerdi uymadan önce, konsun diye simsiyah kelebek koklamasýn diye eller, yolardý sonra hoyratca kara dut lekesi býrakýrdý, ruhunun ruhunda
gecenin en olmaz saatinde havlarken iç sesi kýzardý aç þehrin tok köpeklerine ürkekce çalardý akortu bozuk sazýný kanardý saka kuþu
yapraklarý bitmeyen papatyalar görürdü rüyasýn kararý kararsýzlýktý haz da gerçek miydi en az acý kadar hüzünle yuðrulmuþtu ya hani insanýn hamuru sevinçle açýlmýþ, acýyla piþmiþ þeytan yaný beslenirken melek yaný inkarlarda, sýzar kalýrdý salardý saka kuþunu
Simsiyah Sosyal Medyada Paylaşın:
Simsiyahım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.