el ele tutuþa/bilseydik avuçlarýmda atacaktý kalbim göz göze birlikte gülebilseydik yüzümüz bahara dönecekti her mevsim...
kuruyan pýnarlarým, yosunlarla baðlýyken denizine, sen güneyden kuzeye, ben kuzeyden þu rüzgarýn kanatlarýnda çýrpýnýyoruz aþk bölünmüþ bir ülke gibi þimdi, beyaz güvercinleri salýyoruz, yaralý düþler özgürlüðüne...
bak þahikalarda, daðlarýn ’kardan kanatlarý’ eriyor. çocuklar doðuruyor, kumsalda denizler. özgürlüðüm sýrtýný döndükçe denize doðru þehre doðru tükürüyor yalnýzlýðým suskunluðum geçiyor kayýtlara aþk için baþ kaldýrdýkça. sorgulanýyorum...
suçladýkça, uzaklarýn yakýn kalýyor, dokunsam düþlerine sýzlýyor acýlarým. delik deþik ediyor hayalin yüreðimi hasretin sevda sýkýyor þakaklarýma, hep ayný yerimden vuruyorsun. bir deðil, bin deðil ki bu…
aþk dokunuyor yüreðime, ellerin dokun/masada...
2012/8
Sosyal Medyada Paylaşın:
Toprağımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.