NUH'UN GEMİSİ GİBİYİM
Hayatta en zor günlerle yaþar giderken
Karaya oturan bir gemi gibi oldum
Denizlerle okyanuslarla mücadele ederken
Kendimi Nuh’un gemisi gibi acýlarýn zirvesinde buldum
Bu hakirlik kokan insan kalabalýðýnda
Sevmek deðil çýkar daðýlmýþ her tarafýna
Bir tarafýnda kuþlar,bir tarafýnda yýlanlar olan
Nuh’un gemisi gibi, içi karmaþýk bir haldeyim
Ve her amansýz yolcunun menzili olmuþken yüreðim
Her limandan ayrý ýstýrap toplamýþ sefineyim
Kopan çýðlýklarýmýn,gücümün yetmediði haykýrýþlarýmla
Nuh’un gemisi gibi,herkesten uzak bir yerdeyim
Umutsuz kullarýn son duraðý ben miyim?
Hacer-ül esved gibi kararmýþken ümitlerim
Bilmemki artýk bir daha güvenir miyim?
Nuh’un gemisi gibiyim artýk,meçhul günlerin temeliyim
Herkeste bir hayat koþuþturmasý,telaþý var
Yolunu bulamayan bir ben miiyim ey yar?
Benim de yolsuzluðum menzilime varana kadar
Nuh’un gemisinden farksýz mýyým? Efsaneye dönüyorken hayatým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.