seni kendime, özüme yakıyorum

henüz olgunlaþmamýþ yüreðimin çiðindeyim
al, büyüt beni koynunda
tut elimden / kirpiklerime asýlmýþ zifiri
keþfedilmemiþ hayallerime koþuyorum
dumanlý baþýmda büðet bir sevda
sevk-i seferde çoban yýldýzým
kayýp gidiyor avuçlarýmdan zaman
büyüyorum
ah mendili dört köþe haným aðam
yaldýzlý örtüsünde saklý yüzü
ama ALLAH var, gözleri çakmak çakmak
tek bakýþý göðsümün direðini yýkýyor
ve ardýndan alay eder gibi gidiyor
katran gecenin buðusuna düþüyorum
olgunlaþmamýþ heyecanlarým
karþýlýk bulmamýþ duygularla karýþýk
toy bir delikanlýnýn tüm hallerine bürünüyorum
titrek dudaklarýmýn arasýna dökülüyor adýn
nasýl kavramam gerektiðini bilmeden
kendi düþlerimin ipinden düþüyorum
içim acýyor, kýrýlýyor sol yaným
saatler üç/beþ çeyreðinde
firari uykularýmýn koynunda seni öpüyorum
alaycý tavrýna inat gýyabýnda seviþiyorum
dudaklarýmda adýn, esrarkeþ bir tavrýn esiri yüreðim
zehir zemberek, kekremsi þarap tadýnda yokluðun
gecesi kör ve þafaklarý yetim memleketimin
mendili olmayan çocuklar gibi kolumla siliyorum gözyaþlarýmý
dudaðýma geçirip diþimi / kanatýyorum
sen yoksun,
içimde büyüyen yangýnlarýný körüklüyorum
þehvetle/ihtirasla dört duvar boyunca
seni kendime, özüme yakýyorum…


Sosyal Medyada Paylaşın: