Bir gün Azrail ani kapýya çalýnca,
Hak emri olan ecelini duyurunca,
Son dileðin nedir diye sorulmayýnca,
Gidiyorsun artýk gitmemeye çaren mi var…
Bunca zaman neler, neler yaptýn,
Hayat boyu kendini etrafa attýn,
Benliðini unutup nefsine taptýn,
Sanki götüreceðin malýn mý var..
Üç günlük dünya da ne yaptýn buldun,
Tam güleceðim derken birden soldun,
Gidiyorsun bak sende yolcu oldun,,
Sanki dünya da baki olup kalan mý var…
Har vurup yellerde harman savurdun,
Dünya da taþlar üzerine taþlarý koydun,
Ahreti köþeye atýp, hepsini unuttun
Mezarlýktan baþka gidecek yenin mi var….
Yüklendin bunca dünya þevk zevkini,
Kendinde bildin hep unuttun diðerlerini,
Bir içimlik su gibi bitirdin hepsini,
Hayatta yok olup gitmemene çaren mi var..
Hep dille söyledin kalben uymadýn,
Nasihatleri dinleyip ders almadýn,
Bu dünyada sen mi baki kalacaktýn,
Kal deseler de kalmaya dermanýn mý var..
Yaþadýn iþte bunca zaman ne götürdün,
Hepsini götüreceðim diye bir, bir süpürdün,
Herkesi hiçe sayýp sadece kendini güldürdün,
Mizan terazisine koyacak az amelin mi var…
Yaratan emretti bak seninde sonun geldi,
Azrail elinde fermanýyla bu emri söyledi,
Þu an yaþamýnýn sonu ölüm aný geldi dedi.
Karþýsýnda el aman demeye dermanýn mý var.
Son piþmanlýklar hiçbir fayda etmiyor.
Her fani geldiði gibi topraða gidiyor,
Gel geç dünyasý iþte gelip de geçiyor.
Mekanýn topraktan baþka gidecek yerin mi var…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.