Sen yanýmdayken;
Bu þehir dar gelmezdi bana
Takýlmazdý ayaklarým kaldýrým taþlarýna
O kadar insan içerisinde yalnýz hissetmezdim kendimi
Ýnsanlar þaþkýn bakmazdý bana
Ýsyanýmý dýþa vurmazdým
Yüzüm asýk bakýnmazdým uzaklara…
Þimdilerde seni görmeden sevmeyi,
Dokunmadan hissetmeyi öðreniyorum
Göremediðim ama;
Hissettiðim gözlerine bakarak sana yazýyorum yine.
Ayrý þehirde doðan güneþ,
Gece ve gündüz gibiyiz.
Sensizlik acý katýyor yüreðime
Sensizliði, sessizliðe fýsýldýyorum
Kimseye duyurmadan
Benden baþkasý bilmesin sana hissettiklerimi
Ýnan en zorudur ”YOKLUÐUNDA SENÝ YARATMAK”