EY İNSAN OĞLU

Zalim adam nefsinin esiri olmuþ zavallý olmuþtur
Hayvan canavarlaþmýþ,otlamaya dalmýþ

Asi adam ölümünü sanmaz,öleceði gününü bilmez
Bu dünyadan býkmaz,hep gaflete dalmýþ

Gençlik öðüt dinlemez,yiðit bildiðinden þaþmaz
Kocalar saygý göstermez,sarp kayalara çarpan yel olmuþtur

Zenginler azdý yolunda,anlamaz yoksulun halinden
Ademoðlu çýkmýþ bahçesinden,nefs denizine dalmýþ

Söz söyler alimler,sakýn zalime taraftar olma
Ölümden korkmayýnýz,doðan tüm canlýlar er geç ölür…

Siz bir güz göðüsünüz,açýk ve pembe!
Fakat keder yükseliyor deniz gibi bende

Ve býrakýyor,çekilerek,dudaðým üzerinde mahzun
Yakýcý hatýrasýný acý çamurunun

Yüreðim bir saray ki periþan,bir sevda yüzünden
Baþkasýnýn kusurunu hep kapatmaktan yoruldum

Haktan haka kavuþmak için çýrpýndým durdum…
Gel ey canandan can olan daha ne istersin


Haydar Uzun
Sosyal Medyada Paylaşın: