Ayný hayatýn içinde barýnma çabasýndayken, Farklý olduðunu düþünmeyle geçiyor ömrün Belki farkýnda deðilsin, Belki de dikkate almýyorsun.. Ama eriyor bakýþlarýn günden güne Dilin bile kemik baðlýyor Susuyorsun ya aynýlýklarýn içinde Ýþte en çokta o koyuyor… Zaman tersine iþlemezken Sen ters düz oluyorsun Aðlamayý bile beceremiyorsun, Hala gözyaþlarýn o küçük çocuðu, Taklit eder gibi, Taklidin bile aslýný yalanlar gibi… Bana uçmayý öðretmedi hiç kuþlar Zaten kanatlarýmda yoktu Hep kendi yer altýmdan, Seyrettim gökyüzünü… Bazen yukarýya bakýp, El sallamaktý hoþ olan, Ben beni unutmam, Sen kendini hatýrla… Ve beni boþ ver, Ben belki uçamýyorum ama Gidebildiðim yere kadar özgürüm… Sosyal Medyada Paylaşın:
Hybris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.