SANA GEL DEMEM

sana gel demem
sus konuþma

bilemedim
cennet mi cehennem mi gözlerin
dipsiz kuyu gibiydi
karanlýk ve derin



kelebekler vakitsiz giyerken ak kefeni
eridi avuçlarýmda ümitler
boðuldu karanlýklarda aþk
deli bir rüzgar esti
sana dair ne varsa yýktý geçti



paslanan yaðmurlar saðýldý bulutlardan
havada küf ve toprak kokusu
zapt etti kumsalý
zehir saçan zakkumlar
küskün yakamozlar derinlere daldýlar
dolunaya inat



kafam da çalmaz oldu tam tamlar
kýrlangýçlar kesti ateþ dansýný
atmýyor yüreðim gümbür gümbür
aklým karýþýk dilim dolaþýk
gönlümün içinde diken
sýrtýmda kamburum sen
olduðunu bilmeden
diyordun ki; "Gel, Desen”
aþk üstüne karalarken meramýný desen desen



zaman olmadý yar
üþüttü haziranda yaðdýrýp kýraðý
uzaktan seyre bakarken aðyar
sessiz çýðlýklarla yaktý aðýtlar
göründü yolculuðun son duraðý
durdurun zamaný inecek var

bekleme
istesem de diyemem

sana gel demem




nilüfer sarp__________haziran 2012





Sosyal Medyada Paylaşın: