Boz Toprağın Çocuğu
Baki dostluk adýna dileðimde daimsin,
Varlýðýnla dayaksýn, boz topraðýn çocuðu.
Ýçten samimi sözün, adam gibi adamsýn,
Gönül gözünde toksun, boz topraðýn çocuðu.
Baþýn daðlar kadar dik, maðrur dursa da döþün
Ýnsanlýða hükmeder, hümanisttir görüþün
Muhabbet sofrasýnda, sorulmaz erkek diþin
Eksik noksanda yoksun, boz topraðýn çocuðu
Gerçek özünde dedin sen kendine inersen
Her insan bir kitaptýr, okumayý seversen
Ýlim Ýrfan kazançtýr harmanýný döversen
Cehalete ýraksýn boz topraðýn çocuðu
BOZOK kýza “piþ” diye avucunda köz sundun
Ben deðil biz diyerek nefes kadar yakýndýn
Ýlahi bir sevgiyle yüreðine dokundun
Aþka uzaktan baksýn boz topraðýn çocuðu
ALÝYE UYANIK// Çanakkale// Geyikli
20.06.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.