DÜŞENLER
Aþkýn tezgâhýnda dokunur sevda,
Sonra nakýþ, nakýþ kilime düþer.
Þeyda bülbül gibi olmuþum þeyda,
Halimden anlamak gülüme düþer.
Zalim felek yaman örmüþ aðýný,
Beyhude tükettim gençlik çaðýný..
Hasret yüreðimde bir kor yýðýný,
Yýllarýn tortusu külüme düþer.
Suçlu olan her kim ise burada,
Bana hep sensizlik çýkmýþ kurada..
Tam ermek üzere iken murada,
Ervahý yine bir zulüme düþer.
Duygular içimde olunca harman,
Ýlham perisinden gelir bir ferman,
Sözleri gönlümde eðirir kirman,
Sonra bükle, bükle dilime düþer.
Ýþ bu ahvalimden ben de bizarým,
Belki biraz bencil, bir iþgüzarým..
Ben aklým erdiði gibi yazarým,
Ýdraki, yine o zalime düþer.
YAÞ der; son darbeyi vurma enkaza,
Senin de içerin yanacak keza..
Bu ne ecel, ne de eceli-kaza,
Mutluluk sayende ölüme düþer.
19.06.2012
Kirman= Yün eðirme aracý
Mehmet YAÞ
Þair / Söz yazarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.