Naftalin Kokar Ölüm

Ölüm belediler gecelere,
tabutumu týrnaklýyor kadýn.

Bir dua takýlmýþ dilime.
Kaným zehir...

Bacak arasý kan,
namus zýrhý bu þehir.

Demir çerçeveli gözlükler,
acýnýn buðusunda.
Ellerimde bir tutam tuz.

Raflar arasýnda yarým kalmýþ,
hayatým roman..


Çeyizlik kefen seçiyorum,
en modasýndan.
Sandýkta kilitli cesetim,
naftalin kokuyor ölüm.

Iþýðý yýrtýyor,
civatasý bozulmuþ makaslar.
Dillerinde leþ kokuyor,
çýðlýk çýðlýða kargalar.

Ýntihar ediyor dün.

Sabah ezanlarýnda kalkýyor,
artýk meftalar.
Tanrý arýyorlar,
ellerini semaya kaldýranlar.

Son tangosunu yapýyor,
akrep ile yelkovan.

Bileklerini kesiyor,
yorgun bir ustura ile zaman.

Rüyalar dokuyor,
nasýrlý elleri ile.
Günahkar tanrýlar.

Çok gürültülü seviyor insanlar.

Artýk uyumuyor ayrýlýk.

Rüzgar bir kuma daha alýyor.

Yaðmurun üstüne.

Bulutun üstüne.

Aþkýn üstüne...
...............

ertankorkuç
ondokuzhaziranikibinoniki



Sosyal Medyada Paylaşın: