İKİ KOMŞU / çınar

Asýrlýk bir çýnar vardý küstah, kibirli;
Azbuz rüzgâr, ona bir þey yapamaz belli.

Dibinden bir çay akardý, halinden memnun;
Komþu bir de kamýþ bitmiþti, içinde suyun.

Ne zaman bir rüzgâr çýksa, kamýþ eðilir;
Çýnar ise dik duruþu ile öðünür.

Kamýþý, kamýþ yaratmýþ mevla, ne yapsýn;
Artýk sabýr gerek, belalara dayansýn.

Her defasýnda, ne oldu, belin mi büküldü;
Kamýþ kardeþ, vahh! püsküllerin mi döküldü.

Der; komþusuyla alay edermiþ, maðrur çýnar;
Onca gücü, kuvvetiyle ona kim çatar.

Derken, böyle aylar, yýllar geçip gidermiþ;
Her fýrtýnada çýnar, kamýþla alay edermiþ.

Zaman içinde, görülmemiþ fýrtýnalar,
Çýkmýþ; esmiþ ki, ne kamýþ görmüþ, ne çýnar.

Kamýþýn beli taa, dibinden bükülüyormuþ;
Eðildikçe kamýþ, suya gömülüyormuþ.

Çýnar,haþur huþur sesler çýkarýyormuþ;
Bazý uç dallarýný þehit veriyormuþ.

Dinmek bilmemiþ fýrtýna, gittikçe artmýþ;
Sonunda dayanamamýþ, upuzun yatmýþ.

Kökünden sökülmüþ, ömrü yarýyken bitmiþ,
Eðilmeyi bilmeyince, yýkýlýp gitmiþ.

Zaman geçmiþ, fýrtýna dinmiþ, kamýþ kalkmýþ;
Fýrtýna geçti komþu, hey, kalksana demiþ.

Kalkamam, köküm dibinden söküldü benim;
Hem, dallarým kýrýldý, belim büküldü benim.

Meðer yeri gelince eðilmek, meziyetmiþ;
Eðilmemek, yok yere, nefsime eziyetmiþ.


Fýrtýna çýkýnca, olma çýnar gibi kibirli;
Tevazu sahibi ol, gereðinde eðil.
Sabýrlý olursan geçer,felaket hali;
Sýk sýk, de ki; hasminallah ve niðmel vekil.

Sosyal Medyada Paylaşın: