YAYLALARA ÖZLEM
YAYLALARA ÖZLEM
Bak yaz gene geldi.
Akýn ediyor insanlar,
Karadeniz ve Toros Yaylalarýna.
Erciyes ve Keþiþ Daðý’na.
...ve daha bilmem ne yaylasýna, ne daðýna!
Bir hafta sonu ya da bir tatil günü,
Veya geleneksel hale getirilmiþ
Bir etkinlik zamanýnda
Tatil yapýyor insanlar.
Dans edip horon tepiyor,
Þarkýlarda, halaylarda, türkülerde,
Kendi bildiðinde.
Coþku dolu saatler yaþýyor
Ve eðleniyor, doyasýya!
Ya bizim daðlarýmýz,
Yaylalarýmýz?
Çiyayisýpi, Çatalpýnar, Çopýr.
Ulýbawa, Tujýkbawa, Þelým ve Jari.
Dilimin kemiði olsa da kýrýlsa.
Her biri unutulmuþ bir sevgilinin mahzunluðu,
Ve terk edilmiþ
Ve ýssýz
Mistik bir ören yeri sessizliðinde.
Siz de dinlemiþsinizdir;
Dinledikçe, yangýn yerine döndüðü yüreðimin
Kaybolmuþken duygular aleminde,
Kendimi yaylalarýmýzda bulduðum
Bir Erzurum türküsü vardýr ya!
"Hani yaylam hani senin ezelin" deyip,
Yüreðimi daðlayan!
Bizim daðlarýmýzýn, yaylalarýmýzýn
Hiç mi yoktur ezeli?
Doðduðumuz, büyüdüðümüz,
Kayalýklarýnda keklik gibi sektiðimiz,
Saçlarýmýzý rüzgarlarýyla taradýðýmýz,
Diþ söktüren sularýndan içtiðimiz,
At bindiðimiz,
Ay yüzlü,
Ceylan gözlü kýzlarýna yandýðýmýz,
Daðlarýmýz,
Yaylalarýmýz...
Hani bizim ezelimiz?
Ýçinde,
Sultanlarýn mermer sütunlu saraylarýndan
Asil devran sürdüðümüz,
Gökyüzü kadar engin,
Yeryüzü kadar dingin kýldan çadýrlarýmýz?
Güneþin yüzünde,
Topraðýn izinde,
Bir damla suyun özünde,
Ve evrenin sonsuzluðunda
Her telden nida veren Dengbejlerimiz?
Gýlgamýþ dedemizin izinde,
Derdimize derman arayan,
Saðrýmýzý saðýltan Lokman Hekimlerimiz,
Kadýn Analarýmýz
Þimdi neredeler?
Düðünlerimiz;
Yeri yerinden oynatan düðünlerimiz.
Düðünlerimizde
Sekili atlarýmýzýn üstünde
Zaferden dönen bir komutan edasýyla duran,
Düðün alayýyla
Bir yayladan bir yaylaya
Yüreklerinde sevda taþýyan
Servi boylu, al yazmalý, eli kýnalý gelinlerimiz?
Mavi keçinin sütünden,
Mor Koyunun yaðýndan parmak yalatan yemeklerimiz?
Ay þafaðý
Sessiz
Ve karanlýk gecelerimiz.
...ve gecenin sessiz karanlýðýný yýrtarcasýna havlayan
On bin yýllýk obamýzýn,
Sürümüzün,
On bin yýllýk sadýk dostu, bekçisi
Melite (Kangal) çoban köpeklerimiz?
Sümüklü çocukluðumuzun kuzularý, oðlaklarý.
Uçmakta
Ve özgür olmakta yarýþtýðýmýz,
Duldalarda sessiz renk fýrtýnalarý estiren
Ömrü günlük,
Dostluðu asýrlýk narin kelebeklerimiz hani?
Uzun ve yorgun gecelerinde
Kýsa ve dinlenir olurdu uykularýmýz.
Çýplak gözle bakamazdýk,
Ama altýnda da üþürdük güneþinin.
Geceleri bakarken gökyüzüne
Yýldýzlara karýþýrdýk.
Saymaya kalkýþýrken de yýldýzlarý,
Bu iþin,
Kuzularý saymaya benzemediðini anlayana kadar
Uyur giderdik.
Hatýrladýnýz mý?
Çocukluðumuz nerede kaldý?
Ölümlerde gelen üzüntümüzü,
Doðumlarda aðlayarak hayata merhaba diyen
Yeni sesler yendi hep.
Üzüntülerimiz, sevinçlerimiz,
Daðlarýmýzýn ufuk çizgisini aþamayan
Umutlarýmýz...
Hayallerimiz nerede kaldý?
Memleketin canýný çýkartýrcasýna,
Gölgeleriyle birlikte
Teninden söküp kopartarak,
Daðlarýmýzý çöle çevirdiðimiz,
Adýna yeminler ettiðimiz,
Bin bir çeþit yemiþ aðacýna,
Memleket kadar büyük,
Memleket kadar kutsal
Bin yýllýk ardýç aðaçlarýna
Ne oldu?
Biliyorum,
Biliyorum hilafsýz;
Ezelden beri bize ait
Acý tatlý her þeyimiz
Daðlarýmýzda,
Yaylalarýmýzda gömülü kaldý.
Alamadýk yanýmýza hiç birini
Gurbet ele giderken.
Gayrý bir tek memleketi sýðdýrabildik ancak
Yüreðimize.
Kararýmýzý vermiþtik bir kere
Memleketi yüreðimizde taþýmaya.
Dayandýkça
Ve yaþadýkça yüreðimiz.
Çok çabuk geçiyor ömrün
Bize ait olan kýsmý.
Bu yaylalarda tükettiler ömürlerini,
Dedelerimiz, Atalarýmýz.
Siz de biliyorsunuz ki
Pek hoyratça yaþadýk
Daðlarýmýzý, yaylalarýmýzý.
Yolduk aðacýný, çiçeðini
Nesiller boyu.
Göçerttik yerdeki kurdunu, kuzusunu.
Gökteki kuþunu, kelebeðini küstürdük.
Bir sevgili,
Bir yavuklu gibi incineceðini düþünmeden.
Yine de yok edemedik
Daðlarýmýzý,
Yaylalarýmýzý.
Onlarsa, vefalý bir yar gibi
Çiçeðe durup çimen baðladýlar;
Bize inat,
Yaptýklarýmýza inat!
Duyarým ki,
Eski tadýnda akarmýþ sularý hala yaylalarýmýzýn.
Ayný þiddette dövermiþ poyrazý, karayeli.
Ayný serinlikte okþarmýþ seher yeli
Ve ipek bir çarþaf misali sararmýþ bedenini
Memleketimin...
Evet, gene geldi yaz,
Karadeniz ve Toros Yaylalarýna.
Binler, on binler,
Yüz binler akýn ediyor buralara
Sevdalarla.
Özlemlerini dillendiriyorlar,
Taþýnýn topraðýnýn anladýðý dilden
Türkülerle , horonlarla.
Bizim oralara da yaz gelmiþ olmalý.
Mezopotamya’ya,
Komagene’ye.
Heyy Mezopotamyalýlar;
Heyyy Kommageneliler;
Siz hasret nedir bilmez misiniz?
Siz hiç özlem duymaz mýsýnýz?
Hiç bakmaz mýsýnýz
Yitik zamanýn ardýndan?!
Neden Komagene neden,
Ezelden akýp gelen,
Üst üste yýðýlmýþ,
Ýçinden çýkýlamayan
Bir renk sarmalýna dönmüþsün?
Sen en güzelsin dünyada.
Yitirme bilincini.
Hatýrla kendini,
Kendi rengini.
Daðýlmýþ olsak da çil yavrusu gibi,
Bulunduðu yeri terk etmeyecek Meri Anamýz.
Baðlý olmak
Geçmiþimize,
Onu hatýrlamak,
Onu yaþamak.
Eskiden olduðu gibi
Bize ait olaný mundar etmeden,
Ýnsanca yaþamak,
Yaþatmak
Ve onu geleceðe taþýmak!
Fýrat’ýn Oðullarý,
Dicle’nin Kýzlarý,
Ülkemin bütün çocuklarý;
Sadece bizim deðil bu hayal,
Bu hayal, insanlýðýn ortak türküsü…
Bir düðün yapýlsýn Kommagene daðlarýnda,
Yaylalarýnda.
Asýrlardýr görüþmeyenlerin,
Akrabalarýn, arkadaþlarýn, dostlarýn,
Kardeþlerin, küskünlerin,
Eli saban eli kalem tutanlarýn,
Bebelerin, dedelerin,
Memleketi yüreðinde taþýyacak kadar
Uzaðý yakýn edenlerin,
Zengin-fakir , mutlu-mutsuz,
Güzel-çirkin herkesin
Sel olup aktýðý,
Yeri göðü inlettiði,
Tüm nesillere ve çaðlara
Türküsünü dinlettiði bir cem olsun bu düðün...
Daðlarýmýz;
Kartallar gibi yükseklerde
Vakur, onurlu,
Evrenin sonsuz ve sýnýrsýz arenasýnda
Bizi özgür kýlan.
Yaylalarýmýz;
Ekmek kapýmýz,
Bir nefes, bir sýhhat pýnarýmýz,
Ve bir köprü misali
Geçmiþle gelecek arasýnda
Bizi ölümsüz kýlan.
Çýkalým daðlara daðlara
Yaylalara gidelim.
Bir ana,
Bir yar özlemiyle.
Düðüne gider gibi,
Bayramlýklarýmýzý giyerek,
Davullarla-zurnalarla,
Halaylarla-türkülerle,
Aþk, umut ve sevdalarla,
Coþkuyla yürüyelim aziz hatýralarýna,
Mazidekilerin, atidekilerin.
Yad edeceðimiz çok þeyi var ülkemin,
Jari’de,Çopýr’da,Çatalpýnar’da...
Lukianos/Haziran 2004 Bitinya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.