yeminler etmiþtik kim kaybederse bu aþkýn nurunu ateþte odun gibi yanacaktý dilde dua olmuþtu sevda sözleri ve yürekten ’amin’ demiþtik unuttun mu
ufuk kýzardý artýk gün de batýyor kaç kez yaktýn bu ateþi böylesi simsiyah ve karanlýk sana kalbimin bahçelerini açtým saf sevgiyle dolu olan bu zalimlik niye güllerimi kopardýn suyumu kuruttun zakkum içirdin saatler boyu bu ne bitmez bir azap bu hangi niyetin halis karþýlýðýydý beni sensizliðe mahkum ederken kendini kül edecek yemini bozdun
duygusuz merhametsiz zalim oldun ezen oldun üzen oldun herþey oldunda bir bana eþ olamadýn sevdama leke sürdün kirlettin þimdi sadece beni gözyaþlarým temizler dilim varmýyor yine de adýna beddua etmeye sen benim Labezerinimdin gözlerimden kayan ellerimle yüzümü örttüðüm seccademde
ezan okunmakta müezzinin sesiyle inliyor yer gök aklým sana takýlmýþken baðlayamadým ellerimi huþu içinde iki vakit arasý dönerim diyordun okunan ezan ey yar sela deðil ölmediysen neredesin
azaptar
Sosyal Medyada Paylaşın:
azaptar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.