Nilüfer Aðar a
_yalanla gerçeðin incecik sýnýrýnda
kadýnlýk öncesi gülüþlerimizi anýmsa
düþünmemeyi düþleyerek bir daha
ayrýlýklarýmýzýn ertesinde
baþardým avuntusuyla uykuya kandýrýp an ý
kendi kipli cümlelerine eke eke
yarýna boyayanlar deðil miydik zamaný
uyandým sanrýlarýmýzda tam da
en derinindeyken uykunun
hiçliðimizde ne çokluðumuz deðildiyse
neydi bizi korkutan þey kendimizde
nefeslerini sayarken avuçlarýmýza
biz deðildiysek kimdi inandýran fal kuranlarý
gözlerinin içine baka baka
kendi gerçekliðine
kimileri sarý sarý ateþ kokuturken
has bahçemizde külleri
kýpkýrmýzý rengiyle küllendiren kimdi
içimizdeki sevda alevlerini
aslýmýzý ararken zýt renkli mevsim çiçeklerinde
biz deðildiysek kimdi yalaný ömrümüzün
takviminde unutulmuþ yaprak gibi kalaný geride
okuyan tutuþsun diye deðil
yandýðýmýz için yazdýk mektuplarýmýzý
ondandý utandýrmamýz azametinden
kýyýsýndan ürkerek geçtiðimiz daðlarý
nazýmý fazýla eþ bilip adý konmuþ sýzýlarýmýzda
þiir þiir kendi kutsalýna ant içenlerdik unutma
kendinden geçer gibi yeminlerinden giden
devasa bir yangýna serpilmiþ bir iki damla su
kök kurumadan düþmeyen dal
vedalarda hakkýyla kirletirken mendilimizi
bizdik öldüren kendimizde kendi doðrumuzu
eðilenlerdik toplarken ekmek gibi yerden kalanýmýzý
gidenlerimiz eðilmeye deðerdi gitmelerimiz gitmeye
eðmedik kimseyi peþimizde unutma
alýþtýrma dilini hoþcakal a
ateþtopu kapýlarýnda eðme baþýný Nilüfer
sahibi senken çiçekte suyun
býrak usta sansýn kendini kovanýnda arý
yan yana uyumak yetmez
görmek için ayný rüyayý inanma
ayný geceler farklý sabahlara uyandýrýr ayanlarý
insaný aðlatan ne varsa temiz kalsýn diye geriye
gelmek gibi gitmek gibi
doðmak ölmek sevmek gibi mesela
doðru çýksýn diye rüyalarýn tabiri
susar gibi hani diþlerini sýka sýka acýya
tut yaþýný sevgisizliðe ki dolsun gözlerin
uzaklardan gelen bir dost merhabaya
bir çerçevelik bakýþýnda bir gün
ikinci gökkuþaðý gibi düþtüðünde resmine
adam gibi bir adamýn
kim bilir hangi balkonunda o sýra evlerin
hangi þehirde daha zordur günaha deðmek
hangisinde daha kolaydýr vurulup ölmek
diye yýldýzlara yol sorarken aðlak yolcularý
yaný baþýndan akýp geçen geceye el salla Nilüfer
hepimiz için gülümseye gülümseye
ki bakir kalsýn dudaklarýmýzda günaydýnlý günlere
söylenesi sýcacýk bir güle güle