Dünlerdir kazýyor gözlerimi bir çýðlýk, Ezbere bir uðultu kaplýyor soluðumu Pýhtýlaþýyor küllerde kaygýnýn çýplak teri Yankýsýz içbükey mercek oluyor Kendi vuruþuna çakýlan mermi...
Uzak müfrezelerin ýslýðýnda tükeniyor Ýmzasýz mektuplarda ürkek adresler, Büzgüsünden sýzýyor gece yarýsýnda ay Konserve bir kentin yarýk duvarlarýna...
Kýrandan kýyýya vurgun çamýn yazgýsýnda Döküyor körlemeden yazanaklarýný tanýklýklarým, Hasretin duldasýna dadanmýþ yollarýmda Ýlerliyor bir sustalý canevimin son sekisine.
Gene de yüreðimde susmak bilmez bir kuþ, Öpüldüðü þafaklara ötmede hâlâ... Ýçimde öksüz kalmýþ bir coþku Elmasýný diþliyor pas tutmuþ bir umudun...
Seheri dikiyor daðlara terzi Kapanmaz bir diþ izinde dönerken iðne, Sarýlýyor yollarýn gizli ufkunda Gelincik aðzý iþlek bir yara.
Ali Ziya Çamur
Sosyal Medyada Paylaşın:
AZÇAMUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.