Dün parkta bir adam gördüm. Tek baþýna oturuyordu. Dalgýn, düþünceli bakýþlarý Takýlý kalmýþtý bir noktada... Çökmüþ omuzlarý, Dudaðýnýn kenarýnda beliren Anlamlý tebessüm.... Sanki hüznün korkuluklarýna sinmiþ Soluk kýrmýzý bir hayal; Eksik yanýnýn nezarethanesi içinde Sýkýþmýþ duygularýný, Tüm gerçeklere raðmen Solgun yaþamýnýn yüzüne Vuruyordu. Çok merak ettim: Yoksa bu titrek çabasý, Bir ömür sessizce Ruhunun derinliklerinde büyüttüðü O adamý günyüzüne çýkarmak mýydý?........... Sosyal Medyada Paylaşın:
gülbin55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.