Çukurlardan gelen ses
Aklým fikrim çukurda, beynim sýfýr rakýmda,
Hayatým baþtanbaþa, çözülmez bir kör düðüm.
Bedenim hasta þimdi, her tarafým bakýmda,
Bütün renkler silindi, gönül bahçem gördüðüm,
Derinden bir sessizlik, tam da alýn þakýmda.
Bilmediðim baðlarla, her yönden sarýlmýþým,
Ýstesem de faydasýz, adýmlarým gitmiyor.
Adýný bilmediðim, çileyle karýlmýþým,
Gönül denen leðende, yoðrulmasý bitmiyor,
Hiç kimse umursamaz, küsmüþüm, darýlmýþým.
Hesapsýz yük altýnda, sorgularým kendimi,
Bütün kabahat bende, belli ki herkes suçsuz,
Aleyhimde görürüm, terazide dengimi,
Bir döngüsel daire, baþlangýçsýz sonuçsuz,
Dönenceler betondan, çevirmiþken bendimi.
Dert çekmeyen ne bilsin, sanýrlar karamsarým,
Tebessümü unuttum, gülmek benim neyime?
Ýkiye bölünmüþüm, ne yoklarda, ne varým.
Ýpotekler konulmuþ, ilk baþtan her þeyime,
Bir tarafým mihnette, mezarda diðer yarým.
Ýstediler hep verdim, istekler benden gitti,
Pazar bize kapalý, sermayem de kalmadý.
Kirlettiðim kutsallar, derin çukura itti,
Reddetti yerler, gökler, çukur bile almadý,
Þu sonsuz kâinatta, bütün mekânlar bitti.
Tanýdýðým kalmamýþ, bütün yüzler yabancý,
Bunca insan çölünde, hissedilmez susamak.
Dost bildiðim kimseler, serap gibi yalancý,
Beni meçhule çeker, çýktýðým son basamak,
Ölümden korkmuyorum, nerde? Canlar alancý.
15.06.2012…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.