ZAMANSIZ
O kadar ki, çok þey var
Hep üst üste geliyorlar
Canýn sað olsun mu diyeyim?
Yoksa sýrra kadem basýp mý gideyim?
Ýnsan ceylan gibi
Avcýlar etrafýnda dizili
Ölüme gönderiyor her biri
Toplayamýyor köpekleri
Leþler kapladý her yeri
Bunaldým
Daraldým
Arandým
Aydýn, aydýnlýk
Yok ki, yok ki, karanlýk
Çalakalem her biri ölüme
Beþ para vermiyorlar dirime
Çýkarlarý hep ölüm üzerine
Madalyalar her öldürene
Ýnsaným, katlim vacip mi?
Ýnsan, insanlýk yaþamak, yaþatmak deðil mi?
Niçin ölüm çýðýrtkanlýðý hep kahramanlýk erdemi?
Yýldan yýla devrildim
Bugünlere geldim
Ýnsansýz insanlýða yenildim
Yarýna bir baþka bilendim
Bugün bir baþkayým
Öðretilen insana, insanlýða karþýyým
Zaman kendine robotlar istiyor
Ölüm kusanlarý alkýþlatýyor
Aklým, kalbim zamana hayýr diyor
“Bir insaný haksýz yere öldüren, bütün insanlarý öldürmüþtür”
“Bir insaný yaþatan bütün insanlarý yaþatmýþtýr”
Ölüme, öldürmeye hayýr, yaþamaya, yaþatmaya evet diyorum
Kim ne derse desin, ey insan, ey insanlýk yaþamaya gel diyorum
Zaman seni beni, ayýracak çok þey bulur
Zamana tabi olan, ölüme, öldürmeye kul olur
Zamana boþ verdim
Zamansýzlýða adýmý verdim
Zamansýzlýkta zamana yenilmedim
Adýmý sorana zamansýz dedim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.