Arama kendini gönül baðýmda, Sen eski dostlardan kalan isimsin, Solumu kapantým anca saðýmda, Duvarda asýlý kýrýk resimsin.
Kýrk yýlda da olsa sanma anarým, Unuttum maziyi sanma yanarým, Yalanlarýna da sanma kanarým, Aðlayýp, aðlayýp sanma yasýmsýn.
Dilimden çýkana önem vermeden, Haktan bahsedersin ama ermeden, Gülü gülistaný daha dermeden, Kendi dileðince sade rasimsin
Ne yapalým böyle geçer bu zaman, Gerek yok geçmiþe çekmeye aman, Sorarým acaba eller mi yaman, Kulaðýmýn tozunda sade kasýmsýn.
Hayat bu gönlümde ne güller açtý, Kimi yerde soldu kimisi taçtý, Kimi senin gibi býrakýp kaçtý, Sen þu ömrümdeki kara kýsýmsýn.
Ayýnda yýlýnda velhasýl bir an, Aklýma þimdide gelmiyor zaman, Bir ben, bir tabutun ve bir de imam, Maziyi gömdüðüm bir merasimsin. Sosyal Medyada Paylaşın:
havva keskin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.