KINAYAN KINANIR !...

Ne olursun sen bozma, meclisde bir kimseyi,
Bundan daha kötü bir, insan görmedi cihan,
Ayýplarýna bakýp ta, kýnama sen kimseyi,
Kýnanacak varsa bil, o da nefsindir insan.



Yaþým kýrküç birçok insan, tanýdým ben yýllardýr,
Namussuzu da gördüm,karý satanda gördüm,
Dinsizi de tanýdým,arsýzlarý da gördüm yýllardýr,
En ahlaksýz olarak,insan bozanlarý gördüm.




Adama cimri diyorsun, senin ondan farkýn ne,
Cimrilik cömertlikmiþ, ölçüsü sana göre ne,
Hayra çýkmaz bir kuruþun,cömertliðin þerlere,
Ona da cömertlik demezler bizim mecliste.



Sessizse bir müslüman,habire vuruyorsun,
Dili çýkmýyorsa sana,zavallý sanýyorsun,
Seni çulsuz seni,din fukarasý seni,
Bozdukça bir insaný, nasýl kuduruyorsun.




Bir gönül yýkan sanki, Kabe yýkar diyorlar,
Yüz kere Hacca gitse, kabul olmaz diyorlar,
Sen her gün yýkýyorsun, Kabe gibi kalpleri,
Acýyorum zavallý,din fukarasý seni deli.



Maya saðlam güzelse,bir insan kalp kýrar mý ?,
Hoca önüne çökse,insan adam bozar mý?,
Sütü saðlam helal olsa, baþkasýný kýnar mý? ,
Hele kaný Türk kaný olsa, haksýzlýk yapar mý?.




Böylesini inceledim,þeceresini tuttum,
Gece gündüz bekledim, pusularda yattým,
Kapýsýnda bekledim,arkasýný yokladým hergün,
Mayasý bozuk çýktý,adam olmuyor bir gün.



Besmelesiz, fýrlama,yahut çýktý abdestsiz,
Anne baba rezildi, çýkmýyor düzgün nesil,
Gece gündüz durmadan, çarpýyor insanlara,
Farkýnda deðil ama,kendisi oluyor maskara.




Bir ayýp gördünse gel, görme kapat sen onu,
Allah der kapatsa bir kul,ben de kapatýrým onu,
Büyüklere boþ yere, veli, büyük dememiþler,
Kadýn korkmasýn diye, saðýr rolü yapmýþlar.



Kimseyi kýnama bak, kýnanýrsýn sende,
Ya çocuðun kýnanýr,ya torunun kýnanýr,
Ayýplama sakýn onu kalabalýk meclisde,
Ben denedim gördüm, kýnayanlar kýnanýr.




Büyüklenme, tevazu et yol göster,
Zavallýlara acý,düþenlere yol göster,
Düþene bir de vurma,zaten vuran vuruyor,
Almýþ bir beddua da,bir an yüzü gülmüyor.



Þimdi burda bir kötü kadýn olsa atacak mýyýz,
Herkes yatsa onunla, biz de yatacak mýyýz ,
Ahlaksýz koca kardeþ,satar durmadan bütün gün,
Acýmadan onlarý, biz de satacak mýyýz .




Bakýyorum yýllardýr, insan kýnayanlara,
Mezarda yatar çoðu,kabirde acýlarla,
Birisi bana sen þöylece, ol arkadaþ derdi.
Kendi girdi mezara, malý ortada kaldý.



Bu lafý dedi bana, çok gücendim aðladým,
Gülerek dedi bir de,sanki olasýn diyor sandým,
Kaldýrdým ellerimi,gecenin seherinde,
Býraktým bedduayý,o mezara girince.




Beddua etmeseydim,nereden bilecektim,
Bedduam mühürlenmiþ,hayýr dileyecektim.
Ýlahi! ,Kýnayaný, koydun kapkara mezara,
Küçük sabi yavrusunu niye aldýn kazada.



Artýk etmem beddua,biliyorum tutacak,
Bedduam ya onu ya beni nara atacak,
Kýzdýrma ne olursun arkadaþ lafýný iyi konuþ,
Býrak yararsýz iþleri, abdeste namaza alýþ.




Hani yazýyor ya insan, bozmaz mýyým birini,
Hergün bende bilmeden,kýrarým belki seni,
Hasetlik fesatlýk çýkmaz,kalbimden artar hergün,
Birgün iyiysem bel ki,on gün Allahla dargýn.




Kardeþim güzel yazdýn, kötü laflar olsa da,
Kýnama kimseyi sakýn,onda o huy olsa da,
Peygamber Eshab,Allah, kýnýyor mu kimseyi,
Sen gayrý iyilik yap, ayýplama kimseyi.

07.04.1994//KIRIKKALE
HÝDAYET DOÐAN







Sosyal Medyada Paylaşın: