Kendi halindeydi önce, seni görünce coþtu Kanatlarý sevda yüklü kuþlar uçurdu gönlüm O pervaneydi sen ateþ her daim sana koþtu Belki beni sever diye hayâller kurdu gönlüm
Öyle her güzele güller, menekþeler dermez di Esasýnda tövbeliydi, aþka meyil vermez di Hep gizlerdi sevdasýný, orta yere sermez di Yýkmayý bir sen baþardýn aþýlmaz surdu gönlüm
Bir pýnardý sessiz sakin akardý, çaðlamazdý Hiç kimseye güvenemez, asla bel baðlamazdý Ne dert bilirdi ne keder, gülerdi aðlamazdý Bak senin yüzünden þimdi çileler yurdu gönlüm
Hep doðrulardan yanaydý, sevmezdi hiç yalaný Kýramaz buyur ederdi kapýsýný çalaný Ýnan hiç hak etmemiþti yaptýðýn bu talaný Etrafýný aydýnlatan parlak bir nurdu gönlüm
Gittiði her yere mutlak sevgisini taþýrdý Ah bu senin sevdan yok mu denizleri aþýrdý Dümensiz bir gemi gibi rotasýný þaþýrdý En sonunda olan oldu karaya vurdu gönlüm
Sen o kadar zalimsin ki bilmedin gönül hatýr Sanki `sev`dememiþim de demiþim`hançer batýr` Eline kalem verseler yazamazdý bir satýr Gel gör ki sevdandan sonra þiire durdu gönlüm
03.11.2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.