DESTANSI ÖYKÜ'DEN

I
Üç yýl boyunca
hiç durmadan haberciyi bekledik
gözlerimizi dikip
çamlara, kýyýya ve yýldýzlara.
Bir olup sabanýn demiriyle, omurgasýyla geminin,
Ýlk tohumu arýyorduk
eski oyun yeniden baþlasýn diye.

Yaralarla döndük yurdumuza,
elimiz kolumuz tutmuyordu, aðzýmýz
tuz pas içinde.
Kuzeye doðru yol aldýk uyandýðýmýzda,
lekesiz kanatlarýyla bizi sislere salan
kuðularýn yaraladýðý yabancýlardýk.
Uluyan gündoðusu çýldýrttý bizi kýþ gecelerinde,
yazlarý, ölmeyen günün acýsýnda yitirdik kendimizi.

Birlikte getirdik dönüþte
Bu oyma kabartmalarýný saygýlý bir sanatýn.


II
Yeniden bir baþka kuyu bir maðara içinde.
Bir zamanlar kolaydý
Putlar, süsler çýkarýp derinliklerinden
Sevindirmek bize baðlý kalan dostlarý.
Ýpler kopmuþ artýk; yalnýz kuyu aðzýndaki izleri
Ansýtýyor bize, bizi koyup giden mutluluklarý:
Kuyu aðzýnda parmaklar, ozanýn deyiþiyle.
Bir an taþýn serinliðini duyuyor parmaklar
Ve taþa geçiyor gövdenin sýcaklýðý,
Her kýpý, sessizlik dolu, damla akmadan
Ruhunu oyuyor maðara sanki kumarda ve yitiriyor.


III
"Ýçinde hançerlendiðiniz hamamý unutmayýn."
Ellerimde bu mermer baþla uyandým
Dirseklerimi yoran, nereye koyacaðýmý bilemediðim.
Bir düþe yuvarlanýyordu baþ, ben düþten uyanýrken,
Böylece birleþti yaþamlarýmýz, þimdi ayýrmasý güç.
Bakýyorum gözlere, ne açýk ne kapalý,
Konuþmaða çalýþan aðýza konuþuyorum,
Tutuyorum derinin ötesine çökmüþ yanaklarý.
Gücüm fazlasýna yetmiyor.
Ellerim kayboluyor, sonra dönüyor,
Sakatlanarak.

IV
ARGONOTLAR
Ruha gelince,
tanýyacaksa kendini,
bir baþka ruhun
derinliklerine bakmasý gerek:
hem yabancý, hem düþman, aynada gördük onu.

Ýyi çocuklardý yoldaþlarýmýz, hiç yakýnmýyorlardý
yorgunluktan, susuzluktan, soðuktan,
aðaçlar ve dalgalar gibi dayanýklýydýlar
rüzgârla yaðmuru kabul eden,
geceyle güneþi,
onca deðiþim içinde hiç deðiþmeden.
Ýyi insanlardý, günlerce baþlarýný eðip
hep birden soluyarak
küreklerde ter döktüler,
kanlarýyla kýzardý uysal derileri.
Kimi zaman türküye durdular, baþlarýný eðip
hintincirlerinin bittiði ýssýz adadan geçerken,
köpeklerin havladýðý burnun ötesinde,
batan güne doðru.
Kendini tanýyacaksa ruh, diyorlardý,
bir baþka ruhun derinliklerine bakmasý gerek
Ve kürekler vuruyordu denizin yaldýzýna gün batarken.

Nice burunlar geçtik, nice adalar,
deniz bir baþka denize karýþýyordu,
martýlarý, ayý balýklarý baþka.
Gün oldu, mutsuz kadýnlar yas içinde
dönmeyen çocuklarýna aðladýlar,
öfkeyle Büyük Ýskender’i sordu baþkalarý
ve Asya’nýn derinliklerine gömülen kahramanlýklarý.
Gecenin kokularýyla yoðun kýyýlara demirledik gemiyi,
kuþ cývýltýlarý, sularý elimizde büyük bir mutluluðun
anýsýný býrakan.
Ama hiç sonu gelmiyordu bu yolculuklarýn.
Ruhlarý bir olmuþtu küreklerle, ýskarmozlarla,
asýk yüzlü pruvasýyla geminin,
dümen suyuyla bir,
yüzlerinin görüntüsünü kýran sularla bir.
Birer birer öldüler
baþlarý eðik yoldaþlarýmýz.
Kürekleri belirtisi kýyýda yattýklarý topraðýn.

Kimseler yok adlarýný anacak. Alýn yazýsý.



Çeviri : Cevat ÇAPAN


IX
Liman yaþlýdýr, artýk bekleyemem
Çamlý adalar için çekip giden arkadaþlarý
Çýnarlý adalar için çekip giden arkadaþlarý
Açýk deniz için çekip giden arkadaþlarý.
Okþarým paslý gemileri, kürekleri okþarým
Ki bedenim canlansýn ve güçlensin.
Yelkenler tuz kokusu verir yalnýz
Öteki fýrtýnadan.

Yalnýz kalmak isteseydim, sessizlik
Olurdu aradýðým, yoksul ufukta
Bu çizgilerin, bu renklerin, bu suskunluðun
Ruhumu parça parça edeceði umudu deðil.

Gecenin yýldýzlarý yeniden getirdi bana
Ölümü bekleyen Odysseus’un güvenini, çiriþ otlarý arasýnda.
Burda çiriþ otlarý arasýnda demirlediðimiz zaman
Adonis’in yaralandýðýný bilen boðazý bulalým istedik.


Çeviri : Melih Cevdet ANDAY
Sosyal Medyada Paylaşın: