YÜREĞİMDE PABLO NERUDA

Pablo Neruda ölmüþ. (Duydum günün erken saatlerinde.)
Radyoda yalanladýlar gerçi, ama kim inanýr.
Gözyaþlarý içinde andým o sabahý.

Nasýl unuturum o sabahý,
son kar Guadarrama daðlarýnýn mavisini aðartýyordu,
karþýlaþmýþtýk iþte, o uzak yüzün karþýmýzdaydý.

Her þeyini verdin bize,
yeni gelmiþ bir kardeþin sýcaklýðýný verdin,
ýrmaklara benzeyen ýssýz türkülerini verdin,
biz de sevincimizi verdik sana,
nicedir beklediðin ellerimizi uzattýk,
uçsuz bucaksýz yalnýzlýðýn doluverdi ansýzýn
Miguel’le, Manolo’yla, Vicente’yle, Federico’yla,
þiirsel sesiyle Ýspanya ’nýn,
senin yeþil atýnýn kanatlarýnda giden,
güzel rüzgârlar keserek giden,
aþýnmýþ taþlarda toynaklarýnýn yankýsýyla giden
þiirsel sesi doldurdu Ýspanya’nýn, yalnýzlýðýný.
Ama kana boyandý Ýspanya’nýn yüzü bir gün,
yaþlý yüreðine hançer saplandý,
bir kin seli fýþkýrdý karanlýktan,
ne denizler ne kapýlar ne de duvarlar
durduramadý ýþýkla gölgenin çatýþmasýný.

Belki soracaksýnýz:
neden düþleri anlatmýyor onun þiiri,
neden yapraklarý anlatmýyor,
ülkesinin yanardaðlarýný neden anlatmýyor?
Gelin, kana bakýn sokaklardaki...

Evet, o kaný anlattýn sen,
faltaþý gibi açýlmýþ gözlerinle
ve kurþunlarýn taþýdýðý ýþýkla çýktýn yeryüzüne,
türkünü o kanla sarýp sarmaladýn.

Yýllar geçti,
savaþlar, acý savaþlar geçti,
karanlýklar, gözyaþlarý geldi ardýndan,
gölgeden kýlýcýyla hüküm sürdü gece,
ve sen, Pablo, yürekli kardeþi barýþýn,
insanlarýn kardeþi,
zincirsiz sözcüklerin kardeþi,
daðlardan, denizlerden akan sözcüklerin,
coþkun ýrmaklarýn, incilerin Pablo’su,
yýldýzlý, sýnýrsýz gökyüzlerinin kardeþi,
güçlü sesiydin umudun,
doruklara çýkarmýþtýn ýþýðýný,
halkýn için, (duydum günün erken saatlerinde)
acýyla öldün, çevrende katiller,
kan akarken sokaklarýnda Þili’nin.

Gelin, bakýn yaðmalanmýþ evine,
kýrýlmýþ kapýlarýna, pencerelerine,
gelin, küllere karýþmýþ kitaplarýna bakýn,
yýkýlmýþ düþlerinin tortusu arasýnda
uzanýp kalmýþ ölüsüne bakýn kardeþimin,
kan akarken sokaklarýnda Þili’nin.
Sosyal Medyada Paylaşın: