Bekle beni, döneceðim, Hakikaten bekle. Bekle sarý yaðmurlar Hep hüzün getirse de. Bekle beni kar fýrtýnalarýnda. Bekle beni sýcak havalarda. Baþkalarý beklenmeden Dünde unutulsa da, Uzak diyarlardan Mektup gelmese de, Hep beraber bekleyen Herkes sýkýlsa da, Sen yine de bekle.
Bekle beni, döneceðim. Kimlere göre, Unutulma vaktim gelse de, Aldýrma ve bekle. Varsýn oðlum, hatta anam, Unutsun dursun. Dostlarým beklemekten Varsýn yorulsun. Bir ateþ çevresinde Acý þaraptan, ruhuma Oturup içseler de, Ýmtina et sevgilim, Acele etme.
Bekle beni, döneceðim Ýnadýna sinsi ölümlerin. Varsýn tanýmayan: ”Þansý varmýþ”, desin. Ateþin pençesinden, Sað salým çýkýþýmý, Hiç beklememiþ onlar Anlamaz asla. Nasýl kurtulduðumu, Bileceðiz yalnýz biz, Yalnýz sen ve ben. Zira sendin o, anca Bekleyebilen. 1941
(Rusça aslýndan çeviren: Melaike Hüseyin)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Konstantin Simonov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.