Kokuşmuş korkularım

Vur tellerine
Saplansýn yüreðime bir ok gibi
Hüzünlerim cabasý
Göz yaþlarýmýn denizlerine

Yok bir silenim
Ruhumu okþayaným da
Kaderimle baþbaþa
Kalmanýn çaresizliði içindeyim

Geçer iken yalnýzým
Zaman tunelinden
Yok mu ki þu ben?
Diyemedi,diyemiyor anladým

Anlasa ne gezer?
Zaten kayýplardayým
Kokuþmuþ korkularým
Bulamýyor sýðanacak bir yer

Vur bir daha vur
Toz duman olsun
Yolu sonsuzluðun
Diyemedikten sonra dur...

(Berlin,13.06.2012)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: