yorgun gidiþlerde kaldý yüreðim mesken tuttu hüzünlenirken ben artýk bedenim dýþa vuruyor benden önce gözlerim zaten dolu dolu anlatýyor üzüntümü belkide alýþtý bu yürek bu gidiþlere bu kaçýncý diye isyan etmek belkide haykýrýþlarým, gem vurduðum o susuþlarda gizli... kendime dokunup geri gelmek en doðrusu...... ne olursa olsun nefes alýp verdiðim sürece hayatý paylaþarak yaþamak gerek þimdi biraz azap çeksede bu beden, kendini yenileme süresinde belkide o küçük dokunuþlar eski beni daha iyi anýmsadasa artýk siyahýmsý bir düþ yerine hiç olmýyacak beyaz geceleri beklemek gibi bir tatlý huzur düþtü içime sessizce ...... Sosyal Medyada Paylaşın:
deren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.