BARIŞLA YAŞAMAK

Savaþlarda duyarým cehennemin ayak seslerini,
Dualarda bulurum cennetin hoþ nefesini.
Takatim yetmez öteleri tahayyül etmeye,
Ýnsan kendisi karar verir oraya gitmeye yada gitmemeye.
Sabýr ile kaimdir cennetin meyveleri,
Ancak oraya davetlidir peygamber ümmetleri.
Neler gelmiþ, neler geçmiþtir bu alemden;
Ebu Cehiller, Ebu Lehepler, Firavunlar, zalimler...
Ey insanlar! önce kendinize batýrýn iðnenizi,
Bir yoklayýn kalbinizi.
Ölçün acýlarý milim milim, metre metre,
Açýn gönül gözünüzü bakýn, bakýn acý çekenlere.
Çeçenya daðlarýnda Þeyh Þamil’in þahinlerini görün,
Karabað’da kan aðlayanlarý,
Afganistan’da acý çeken garibanlarý görün.
Kerkük’te, Musul’da bomba atýklarýný,
Kolsuz, bacaksýz, gözsüz, kulaksýz,
Allah’a açýlmýþ parmaksýz elleri görün,
Suçsuz, günahsýz merhamet dilenenleri.
Ey insanlýk, ey dünyalýk güç sahipleri!
Oku hedefe atmadan düþünün, iyi düþünün,
Atýlan ok, er geç sahibine dönecektir,
Zalim, zulmünü yaþayacaktýr eninde sonunda.
Ne demiþ büyükler;
“Zalimin zulmü varsa, garibin Allah’ý var”
Bir düþünün, mal kimin, mülk kimindir?
Kimindir bu dünya, sahi kimin tekelindedir?
Var mýdýr dünyada baki kalan?
Ne krallar, ne sultanlar gelmiþ geçmiþtir bu alemden.
Hiç kimse götürememiþtir varlýðýný gittiði yere.
Býrakýn silahý, býrakýn kavgayý,
Kýymayýn çocuklara, býrakýn uçursunlar uçurtmalarýný.
Biz onlardan ödünç aldýk bu dünyayý.
Kan istemiyoruz, savaþ istemiyoruz,
Herkes kendi topraðýnda otursun,
Hak tanýnsýn Filistinliye,
Bir nefes alsýnlar hür ve özgürce.
Sussun silahlar, çekilsin tanklar,
Ölmesin yavrular, aðlamasýn analar.
Binlerce þehit vermeyelim Türkiye’de.
Kürdistan yakýþýr mý Türk topraklarýna?
Türkiye’m bir bütündür doðusu, batýsýyla.
Ýþte Karadeniz, Lazýyla,Gürcüsüyle,
Ýþte doðu, güneydoðu; Arabýyla, Azerisiyle,
Ýþte batý, Çerkez’iyle, Türkmeniyle, Yörüðüyle.
Kim kimden farklý ki?
Bu topraklarda binlerce yýl kardeþçe yaþamýþýz,
Yine de yaþayacaðýz, inadýna yaþayacaðýz kardeþçe,
El ele, gönül gönüle.
Harp olmasýn dünyada.
Yakýlmasýn camiler, okullar,
Bombalanmasýn Baðdatlar, Kabiller...
Ey insanlýk! dünya geniþ, çok geniþ.
Bir düþünün, bir daha düþünün;
Hepimiz misafiriz bu alemde,
Misafirlikse gelip geçici...
Kalýcý olan bu kubbede bir hoþ sada býrakmak.
Ve barýþla yaþamak...

Rabia BARIÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: