Bizans’a benziyor aþkýmýz, son demlerini yaþýyor. Düþünüyorum da, yüzlerindeki parýltý caddeleri dolduranlarýn ya da öbek öbek toplananlarýn köþebaþlarýnda ve meydanlarda fýsýr fýsýr konuþanlarýn yüzlerindeki parýltý, bana bakýp da saçýný arkaya atarken yüzünde görülen parýltýya benziyordur.
Düþünüyorum da, uzun uzun konuþmamýþlardýr, konuþtuklarý da havadan sudan, bir þeyler söylemeye çalýþýp duraksamýþlardýr, anlatmayý becerememiþlerdir söylemek istediklerini, yeniden vazgeçerek birbirlerine bakýp yere indirmiþlerdir bakýþlarýný.
Çok eski ikonlar mesela böyle parýldar yanan bir kentin alevi gibi veya yaklaþan ölümün ýþýltýsý gencecik ölenlerin resimlerinde, geride kalanlarýn anýlarýnda yaþayan.
Sana doðru döndüðümde yatakta, uzun yýllar önce yanmýþ bir kiliseye girer gibi oluyorum ikonlarýn gözlerindeki is kalmýþ yalnýzca, içleri onlarý yok eden alevle dolu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Henrik Nordbrandt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.