gözü karam, kýrýlganým, sözleri keskinim... çokmu incittiler seni, çok mu aðladýn? içinde fýrtýnalar koparken sen, deli poyrazlarla daðýttýnmý herþeyi...? kendi rüzgarýnla savruldunmu sende... savrulanlara bakarken aðladýnmý? ne çok þey var deðil mi benzeþen... ve ne kadar farklý tepkilerimiz bu benzeyenlere... herbirimizin deðer yargýlarý bir baþka... belkide ondandýr istemeden incitmelerimiz... istemeden incinmelerimiz... bir dostluðu kaç ip tutarsa saðlam olur bilirmisin? saydýnmý dostluðun iplerini? ve o ipler koptukça, koparýldýkça... kaç ipten sonra dönüþü yoktur? nev baharým, kara üzümüm... nedendir bu soðuk durma telaþýn? yorulmadýnmý kendini kovalamaktan... bi soluklan, bi dinlen, bi dinle, herþeyi güzelleþtiremezsin, herkesi anlayamaz, ve anlaþýlamazsýn... kýrýldýkça, kýrdýn kýrdýkça kýrýldýn kaç parçaya bölündün? gel kendine bu kadar haksýzlýk etme yüzüne baktýðýnda sen sende ne gördün... birde kalbine ayna tut orada saklanmýþ olan çocuðu gör ona yeniden öðret güvenmeyi, ona yeniden öðret günýþýðýný hep gece deðildir hayat... her gece bir sabaha gebedir ve her sabah bir geceye ne geceler, ne sabahlar bitmeyecek biz ölmeden unutma... affet kendini... Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.