Güneþ batmaya yakýn Hava kýzla boyandý sanki O usul usul yaðan yaðmurda dindi Kaldýrýmlarda yaðmurun ýslaklýðý; topraðýn kokusu var Biraz uazklarda kulaðýma Ney sesi geliyor aþkla Sese doðru ilerliyorum adým adým... Tam orda, güneþ ýþýðýnýn kýzýllýðýnda Ayaklarýný baðdaþ kurmuþ, gözlei kapalý, kafasý sol yanýna burkuk Neyzen... O aþkla Ney’e üflemiþ Adeta kendindinden geçmiþ Yanýk yanýk üflüyor Ney’e... Yaklaþtýkca yaklaþtým yanýna Çöktüm öylece yan tarafta bulunan taþa Bu yanýk sese mest olmuþtum... Deniz dalgalarý Semazen olmuþ gibiydi Huzur buydu Denizin dalgasý, yosun kokusu Neyzenin Ney’e yanýk yanýk üfleyiþi... O ses alýp götürmüþtü beni benden Adýný koyamadýðým bir hüzün, kaplamýþtý beni Döküldü gözümden boncuk boncuk yaþlar Aðladým aðladým aðladým... Sonra birden duruldum Ýçimde tarif edilemez bir huzur... Gözlerimi kapadým ; Daldým daldým daldým... Aktým baþka diyarlara Ben Ney’e daldým Ben Ney’e yandým Ben Neyle mest oldum Ben Ney’in sesine tutuldum Ben Ney’de huzuru buldum Ben Ney’i sendim çok sevdim.... Sosyal Medyada Paylaşın:
dilek22 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.