Söndürün tüm ýþýklarý her yer zifirleþsin.
Göz yaþlarýma kimse tanýklýk etmesin.
Bir hikayenin sonu yazýlýyor,artýk son satýrlar.
Bu hüzünlü bir final hiç kimse görmesin.
Oysa ne güzel baþlamýþtý ve ne güzeldi bu hikaye.
Ben sokaðýn çekingen delikanlýsý,o prensesti gözümde.
Seyrederdim onu yürürken mahallenin tozlu yollarýnda.
Bir gün beni fark eder,anlar hislerimi umuduyla.
Ben iþten dönüyordum bir gün,yürüyordum baþým önde.
Çarpýþtýk aniden sokaðýn tam dönemecinde.
Sendeledi birden tam düþecekti yakaladým ellerinden.
Göz göze geldik bir an,kalbim sanki çýkacaktý yerinden.
Bakýþtýk bir müddet ikimizde donup kaldýk.
Ne güzeldi o an,içimden dedim iyiki çarpýþtýk.
Özür diledim,bir anda fark etmedim sizi dedim.
Hala ellerindeydi düþerken tuttuðum ellerim.
Oracýkta söylemek istedim ona olan aþkýmý.
Cümleler düðümlendi boðazýmda bir türlü olmadý.
Sonra önemli deðil dedi ellerimden kurtuludu.
Çantasýndan düþen defteri görmedi yola koyuldu.
Bir anda kayboldu gözlerimden,nereye gitti görmedim.
Defteri almak için döner diye orda bir süre bekledim.
Zaman hýzla geçmiþti bekledim lakin gelmedi.
Belki de defterin yokluðunu hala daha fark etmedi.
Aldým defteri elime evimin yolunu tuttum.
Yarýn veririm diyerek çantamýn içine koydum.
O an hala aklýmdaydý bütün gece onu düþündüm.
Yarýn yeniden göreceðim için az da olsa sevindim.
Merak sardý birden beni ne yazýyordu o defterde.
Çok da önemli deðildir heralde dedim fark etmediðine göre.
Dayanamadým aldým elime açtým bir sayfasýný.
Merhaba yazýyordu ilk satýrlarýnda günlük dedim bu herhalde.
Yanlýþ olduðunu bilsemde dayanamayýp okudum.
Bir kaç satýr daha okuyunca adeta þok oldum.
Benden bahsediyordu okuduðum o sayfada.
Þapþal oðlan diyordu keþke bana açýlsa.
Bir kalem aldým hemen elime bir de temiz sayfa.
Merhaba prenses yazdým kaðýdýn en baþýna.
Saatlerce düþündüm nasýl girsem diye konuya.
Sonra karar verdim en baþýndan anlatmaya.
Sayfalarca yazdým anlattým ona her þeyi.
Onu ilk nerede gördüðümü,onu nasýl sevdiðimi.
Sonra katladým kaðýtlarý bir zarfýn içine koydum.
Zarfýn aðzýný kapatmadan defterin arasýna koydum.
Gün aðarýr aðarmaz koþtum yola onu bekledim.
Defterini vermek için geçtiði sokaðý gözledim.
Biraz zaman geçince karþýdan gördüm onu.
Yaklaþtýkça bana doðru kalp atýþým hýzlanýyordu.
Neyse fazla uzatmayayým yanýma kadar geldi.
Sýcak bir gülümseme ile bana günaydýn dedi.
Günaydýn dedim bende defteri eline tutuþturdum.
Dün düþürmüþsün dedim defterini yolda buldum.
Teþekkür ederim diyerek defteri eline aldý.
Devam etti yoluna gözlerim ardýndan baka kaldý.
Acaba dedim ne zaman fark edecek mektubu.
Okumalýydý çünkü o mektup tek umudumdu.
Akþam bir kez daha karþýlaþtýk yine ayný yolda.
Ýyi akþamlar dedi ve geçip gitti yanýmdan usulca.
Yine gözlerim peþine öylece bakakaldý.
Biþey demediðine göre sanýrým mektubu okumadý.
Tam yürümeye devam ediyordu ki birden yere düþüverdi.
Düþtüðü yerde kaldý hiç haraket edemedi.
Koþtum gittim yanýna iyimisiniz diye sordum.
Otururmusunuz dedi yanýma bende hemen oturdum.
Bana birþeyinin olmadýðýný baþýnýn döndüðünü söyledi.
Ve beni neden bu kadar önemsiyorsunuz diye ekledi.
Ben öylece kala kaldým hiç birþey diyemedim.
Bir kahve içmek için karþýki cafeye davet ettim.
Peki dedi içelim lakin fazla zamaným yok.
Eve gidip yatmalýyým yarýn iþim çok.
Karþýlýklý kahveleri yudumlarken haydi artýk söyle dedi.
Bir de senin aðzýndan duymak istiyorum o meþhur hikayeyi.
Ýþte böyle baþlamýþtý o tatlý maceramýz.
Hiç bitmesin istiyorumdum çalan aþk þarkýmýz.
Ama þimdi benden herþeyimi alýp öylece gitti.
Beni karanlýða mahkum ve yalnýzlýða esir etti.
Aylardýr görmedim yüzünü,haberini de alamadým.
Herkese onu sordum,her yerde onu aradým.
Þimdi elimde bir gülen resmi,bir kaçta güzel aný kaldý.
Kimseyi sevemiyorum artýk,kalbimi de söküp aldý.