Eski devrik cümleleri kurmuyorum artýk Anlamsýz sözcükleri de çýkardým lügatýmdan O mahcup, o maðrur hallerim yok, yüzüm yýrtýk Hem nefret, hem þer akýyor suratýmdan
Yani kýsacasý o tanýdýðýn insan gitti Onun kalbi artýk deðil senin evin Senli düþleri sadece bir ümitti Tükendi, yok oldu bayram et, sevin
Kýr kahvesinde kýrmýþtýn en son Býraktým özgürsün dilediðin dala kon Yüzünü görmek için beklediðim balkon Üstüme yýkýldý, sonu oldu bu devin
Ümidi beslemek zor mesele Her öðün baþka hayal istiyor Kalbim zavallý aklýma göre Aþkýný beynimden gizli besliyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
cengizh@n Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.