BU MEVSİMDE AYRILIK OLMAZ...

Bu mevsimde ayrýlýk olmaz diyordu
böyle bitmemeli bu sevda
bir kaç güne kalmaz yaðar kar
buz tutar ellerim
ellerini özlerim
bu mevsimde ayrýlýk olmaz diyordu
geceleri soðuk olur
üþürüm
nefesini hissetmek isterim ben
sensiz duramamki bu þehirde
hatýralarla baþbaþa kalamam
bu mevsimde gidemezsin sen
bir kaç güne kalmaz buz keser Ankara
kimse anlamaz gidiþini
kimse bilmez
kimse sevmez senin gibi beni
söylesene kim çeker benim aksiligimi
kim geceleri üstümü örter
kim bilir sabahlarý reçel olmadan kahvaltý etmediðimi
bu mevsimde ayrýlýk olmaz diyordu
göz yaþlarýný sildi elleri ile
bu mevsimde gidilmez
kim yakar sobayý
kim sabahlarý taze ekmek alýr bana
ilaçlarýmý kim hatýrlatýr senden baþka
çocuklar büyüdü zaten
hepsi evlendi
hepsi iþinde gücünde
kimin yanýna sýðýnýrým ben
kim alýr beni yanýna
kim akþamlarý meyvemi soyar
gece yanlýz korkarým ben
çatýda damlatýyor zaten
kim gelir onarýr
gözümün yaþýný kim siler senin gibi
bu mevsimde ayrýlýk olmaz diyordu
yaþý yetmiþ beþ bilemedin seksen
ayakta durmaya çalýþýyordu eþi bir tabutun üstünde boylu boyunca uzanýrken
gitme diyordu gitme
bu mevsimde ayrýlýk olmaz
bana yalan söyledin sen
iyiyim dedin acýný ýzdýrabýný gizledin
hani beni yanlýz býrakmayacaktýn sen
bu mevsimde ayrýlýk olmaz diyordu
sevdiðinin üzerine kara topraklar atýlýrken
yavaþ yavaþ ayrýlýyordu herkez mezarlýktan
o ise çökmüþ aðlýyordu
gitme vakti gelmiþti
korkuyordu yolu bulamazdý gidemezdi
korkuyor anlatamýyordu
boðazýna düðümlendi cümleler
bu mevsimde ayrýlýk olmaz diyordu
gözümün önünden hiç gitmedi hýçkýrýklarý
küçük masum bir kýz çocuðu oluvermiþti sanki
çaresizdi
titriyordu elleri
topraðýndan bir parça aldý önce
sonra omzundan þalýný çýkartýp örttü üstüne
hem o üþümesin
hemde ben geldiðimde bulmam kolay olsun diyordu
aðlýyordu Ankara
aðlýyordu melekler
mezarýnýn baþýndan kaldýrýp koluna girdik
çatýmýz akýyor diyordu
yaðmur yaðýyor
sýzdýrýyor iþte
ondan baþkasý yapamaz
ondan baþkasý beceremez onarmayý
gözyaþlarý karýþtý yaðmura
onunla aðladý Baþkent ANKARA
ertesi sabah aldýk haberini
dayanamamýþ bu acýya zavallý kalbi
gece yataða girmek istememiþ önce
korkuyorum demiþ
salonda oturmuþ saatlerce
sonra gülümseyerek kalkmýþ yerinden
yavaþca yataðýna yönelmiþ ve uzanmýþ
tek kelime etmemiþ kimseye
kapatmýþ gözlerini
birkaç damla yaþ daha süzülmüþ gözlerinden
sabah kýzý seslenmiþ
kahvaltý hazýr anne
sonrasý ayný iþte
omuzlar üstünde
son yolculuðundada yanýndaydýk yine
bu mevsimde ayrýlýk olmaz diyordu
haklýydý belkide
hiçbir gece yanlýz uyumamýþtýki
o son geceyide yanlýz geçirmemiþti iþte
sevdiði uyumak için gelmeseydi yanýna
hiç takýlýrmýydý o tebessüm nur yüzüne
yanlýz uyumaktan korkan bir kadýn
kavuþmuþtu iþte gülümseyerek kapattý gözlerini
ve mutluluktan dökülen gözyaþlarýný
yine eskisi gibi cennette eþi sildi
duyanlar duymayanlara duyursunlar
BU MEVSÝMDE AYRILIK OLMAZ

Murat AY
Sosyal Medyada Paylaşın: