Ben kimseyi vurmadým ANNE Býrak insana kýymayý Ne bir kekliði nede ceylaný Bir böceði bile ezemem anne Kabul ediyorum Haylazým yaramazým deli doluyum ama Rabbimin verdiðine hangi hakla kýyarým Ben hayatým boyunca Sessiz sedasýz kimseler bilmeden Sadece kendimi vurdum Anne
Dicle gibi suskun Fýrat gibi durgun görünsemde Ýçimde tufanlar kopuyordu Anne Maðrurdum onurluydum Bir mýzrak gibi hep dimdik durdum Elden sana söz getirtmedim Þerefine leke sürdürmedim Ama kendime etmediðimi býrakmadým Göðsümü hýrpaladým kalbimi yordum Hayatýmda en çok kendimi sordum ANNE
Benim hiç sevdiðim olmadý ANNE Ocaðý tüten bir yuva kuramadým Þans bir gün gülmedi yüzüme Bir bebeðin dünyaya geliþini yaþayamadým Onun sevincini haykýramadým kimselere (ANNE)Baba oldum diyemedim anne diyemedim Çaðým geldi tükenip gitti Kimi sevdiysem yürekten Baþkasýna gitti yar diye Yoldaþým hep ak güvercinim oldu Bir zaman sonra oda öldü yalnýzdý diye
Sen beni göðsünde belerken Hep karamý baðlamýþtýn ANNE Bahtým gülmedi bunca zaman Yoksa oðul(kýzým) diye Taþ mý koydun kollarýna Musibet miyim ANNE Kötülükler hep yakamda Ne olur bir þey de ANNE Ya da çek silahý vur Beni ANNE VUR BENÝDE BÝTSÝN BU ÇÝLEM
Yazar Kalemi KIRIK MEHMET AKÜZÜM
Sesiyle þiire hayat veren YÜREÐÝ güzel ablam Serpil ÇELEBÝ YE SONSUZ TEÞEKKÜR EDERÝM ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.