sessizliði kesti gözleri
çýð gibi büyüdü bakýþlarý
en canlý kelimesiyle baktý aþký
aklýný siper ediyordu sevgiliye
kalbinin önüne koyup
saklanýyordu sevdasýný
yetmedi aklý
bir gülüþ buldu sonra
gözlerinin içinden
sürdü gözlerine
ýþýl ýþýl saçýldý neþesini
aþkýn mihmandarýna
sustu aðzýný yumdu gözünü
ve yerden göðe kadar haklýydý
siyahýný sildi gecenin gözlerinden
bir umut kadar tuttu aldý yeþili
azda uçuk mavisi vardý
sardý göðsüne
mutluydu
üþenmedi uyudu mutluluðu
gölgesi ýslanmýþtý adamýn
ve gözyaþlarý üþüyordu kýzýn
düðümlenmiþti nefesi
biri koþuyordu damarlarýnda
sevmesini büyüyerek kendinden önce
eðilip yüreðini
fýsýltýsýný baðýrarak kulaðýna
eteðini çekiþtiriyordu
anne anne uyanma sakýn ha
rüya
sebebini biliyordu