güldükçe gün devrilir gözlerinin akþamýna gecedir, bir rüzgâr getirir ellerini öperim... kimseler görmez
dallar ýslaktýr ay ýþýðýnda
adýn sonbahar yüzlü bir çocuk ömrümün esrikliðine dolanýr gelir bu kentli akþamlar sanýktýr, kanatýr yokluðunu sesin sessizliðimde çoðalýr gelir
dallar ýslaktýr ay ýþýðýnda
gitmen bildiði gibi konuþuyordu bensiz... belki bir kýþ güneþiydin kim bilir belki kimselerin uðramadýðý bir güz çýnarý kalakaldýn tenhalýða gölgesiz...
/ve þarkýn kanayan bir gül gibi iner savrulan sokaklarýna ömrümün…/
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yılmaz Odabaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.