(Martýlar gelmezdi ki sizin ordan, martýlar sizindi ey evlerinin önü deniz; bizde ölen kartallardan, daðlardan size haber veriririz, bir bakýmlýk deniz, bir avuç imbat göndermediniz…)
I Seni bir çýðlýk gibi sevdim. Uzanýp sesimin avlularýna sen de her sabah Sabah/ sevince bir sevgiyle gideriz. Sonra durur vitrinlerden çiçekleri seyrederiz; puþtluklar bizi seyreder, biz çiçekleri...
II Seni bir kar gibi sevdim; üþüye üþüye e-ri-diim! Bak, kentleri de, daðlarý da bozdular; baþka rüzgârlar giydirdiler kentlere, daðlara baþka tüfekler. Kalk, gidelim; buralardan gidelim!
III Seni bir namlu gibi sevdim Sen ise tetiklerimi ezberliyordun kýyametler koparken alnýndan bu kentin; seni bir tufan gibi sevdim bedenim alabora!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yılmaz Odabaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.