O Uzak Göçebeler Epeydir Göçebeler
“Say acý olaný, uyanýk tutaný say
Beni de onlara kat...
-Paul Celan-
I
Nerdesin?
Beni anlamazsan duyulmaz sesim…
Masallar öldü,
o sevilen yüzler de.
Benim ömrüm ölü yüzlerle arkadaþ;
yaslý sözlerle, yitik güzlerle,
benim ömrüm infazlarda o güllerle arkadaþ...
Hey güller, martýlarý bilir misiniz?
Kaç metre küp ter,
kaç milyon megavat keder yüklenir otobüsler:
Sorsam... Sorsam anlatabilir misiniz?
O uzak göçebeler
epeydir göçebeler...
II
Masallar öldü,
öpülesi yüzler de!
Biz þu daðlarýn buzulundayýz.
El vurup yüz sürdükçe zamanýn aynasýna,
gördük ki tufanlar ortasýndayýz…
Masallar öldü,
yaralýdýr düþler de;
biz ayný notalardayýz,
köhne rüyalardayýz…
Ýlkyazlar yaðma,
esriktir gülüþler de,
hangi anýlarla avunmadayýz?
O uzak göçebeler
epeydir göçebeler...
III
Daha aþklarýmýz kuruyor, daðlar kuruyor;
hýzla ölüyor her þey, hýzla soluyor.
Bu yüzden kahrýný daðlara salan uzak bir yýldýz gibi,
yýldýzýný uzaklara salan kahýrlý daðlar gibi,
yýldýzsýz dað, daðsýz yýldýzlar gibi,
yaþamak bile bile:
Üstelik kuþlar gibi.
Üstelik kuþlar gibi...
IV
Yine geceyi bir kurþun sesi vurdu;
kimse görmedi, kimse!
Fail de beraat, meçhûl de.
Ölüm oyununda duraklardayýz.
Þu yýkýmlarda savrulan ömrümüzdür,
savruldukça küçülen, çürüyen ömrümüzdür;
biz külü, kül de bizi tanýmlar, aðlar...
V
Büyük sevgiler büyük ölürler.
Papatyalar, akarsular ölürler.
Kan sýçrar, seherin göðsüne vurur:
masallar ölür, düþler ölürler!
Oysa kim bilir ki
yanaðýmda
yangýnlardan çok önce
o yârin býraktýðý öpüþ izi var;
yüreðimde oralardan kalan bir düþ izi var...
VI
Kaç ömür eskittik þunca yaþamýþlýkta.
Nerdesin?
Nerdesin?
Beni anlamazsan duyulmaz sesim...
Daha bizi soracak olursan,
burada her þey bilmediðin gibi.
Daha beni soracak olursan:
“Herkesin biraz faili olduðu meçhûl bir cinayetim þimdi! ”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.