O Analar O Anılar O Yıllar
Bir kahvenin telvesinde buðulanýrdý zaman.
Analar bize seslenirdi taþ avlulardan.
Koþarak gelirdik…
Koþarak aðrýyan, yoksul çocukluklardan.
Türküler, maniler duyulurdu daracýk sofalardan.
“Yara benden
Ok senden yara benden
Ne sende ok tükenir
Ne acý yara benden.”
O analar, o anýlar o yýllar yaþardýlar.
Analar maðrur mabetler gibi susardýlar
Eyvânlarda serin yaz geceleri
kurutulmuþ patlýcanlarý tokuþtururdu rüzgâr…
Bir kahvenin telvesinde buðulanýrdý zaman.
Analar bize seslenirdi taþ avlulardan.
Koþarak gelirdik…
Koþarak yýrttýðýmýz sokaklardan.
Türküler, maniler duyulurdu ilenen avurtlardan.
“Su olup taþabilsem
Daðlarý aþabilsem
Ne kadar sevinirdim
Sana yaklaþabilsem.”
O analar, o anýlar o yýllar yaþardýlar.
Analar ana kokar, gül bakar, þehriye açardýlar;
analar gökyüzüne ne güzel bakardýlar.
Analar saçlarýnda aklýklarý kýnalarla kandýrýp
kandillerde mum yakar,
yatýrlarda mahçup dilekler tutardýlar…
Herkesin anasý bir defa ölür;
ölür kýnalarý, yemek tarifleri ve türküleri.
Herkesin anasý bir defa ölür;
ölür sevgileri, kokularý ve öpüþleri…
Herkesin anasý bir defa ölür:
Bir
hançer
birden
böler
ikiye
yüreklerimizi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.