Bir sabahtý;
Ýki olamadý!
Ne o günün yanýna kâr kaldý yaþananlar
Ne yarýna taþýndý.
Bilinmeyen bir caddenin ýslak sokaðýndan
Acýnýn çýkmaz çýðlýklarý yükseldi.
Güneþ bir an vazgeçti doðmaktan!
Tenine sinen is kokusu
Habercisiydi yandýðýnýn,
Dirseðine kadar sývanmýþ düþleri
Ve duman yüklü gözleri ile
Dalýp gitti kül grisi düþlerine!
Ve her düþ vakti, ayný cümle akardý kirpik uçlarýndan;
- Gözümün feri iken varlýðýnýn gecesi
Yokluðunun karanlýðýna nasýl uyanýrým?-
Leyla Usta