Kendine Benim İçin Gül Ver

(Sensizlikle flört etmeyi sen deðil, sensizlik bilir;
sesi ses, sessizliði sensizlik bilir…)

Korkma, sana aþký öðretmeyen kendinin
ellerinden tut!
Çok aðrýmýþ kendinin, siyah
ve ayaz kendinin.
Hep avuttuðum düþler için bana bir gül ver...

Bak, Palandöken daðlarýnda karlar erimiþ,
teknelerle kol kola bir bahar sulara inmiþ;
daðlar için, sular için bana bir gül ver.
Bir gül ver söküldüðüm günler için
-ve önce kendinin ellerinden tut.-

Kendimin ellerinden tutunca,
içimden nehirler gibi akmak geliyor;
yollara çýkmak, yolculuklara bakmak geliyor.
Geberesiye içip salaþ meyhanelerde,
buralardan böyle ceketsiz kaçmak geliyor…

Tutunca kendimin ellerinden,
pusulasýz gemilerde yatmak;
yaþlý ve þefkatli bir azizenin koynunda
sabaha dek kýpýrtýsýz susmak geliyor…

Sevgilim, iyi insan, tutunca ellerimden,
ömrümün içinden akmak geliyor...

(Sessizlik sensizliði ezbere bilir;
sensizlik her þeyi bilir...)

Korkma, sana aþký öðretmeyen kendinin
ellerinden tut;
sonra bana aþký öðretmeyen kendimin
ellerinden...







Bak, yýllarým sýrýlsýklam/ yaðmurlar giymiþ,
günlerin avlusuna yeni yeni çocuklar inmiþ;
daðlar için, sular için bana bir gül ver.
Avuttuðum düþler için bana bir gül.
Bir
gül
pusulasýz gemiler, sökülmüþ günler için...

(Ben bütün yeþillerimi inatçý ayazlara çaldýrdým;
sen kendinin ellerinden tut
ve kendine benim için bir gül ver.)

Kendine
bir
gül(ü) ver
Sosyal Medyada Paylaşın: