Gözlerimin önünde ýslak daðlarýn kabaran yalnýzlýðý. Ne varsa uçurumlar eþiðinde, hüzünlerle yalpalayan ne varsa gözlerimin önünde, ve hayat gül kokulu bir saðanak yine…
Bir þeyler anlatmak istiyor hayat ve alýp götürmek bir þeyleri kurt sofralarýna…
Gün batýyor... Gün batýyor bukaðýsý paslý bir sevinç oluyor yalnýzlýðým. Unutuyorum sevgilim suretini; durgunluðum “niçin”di unutuyorum…
Gün batýyor... Gün batýyor ürkek yýldýzlar dolanýyor yalnýzlýðýma. Umurumda deðil ne yaðmur ne ayaz ne de bu kerpiç kokusu havada; unutuyorum, sabaha kadar, gün batýyor ve geciken sabahlara koþuyor kuþlar, gözlerimin önünde ve hayat gül kokulu bir saðanak yine…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yılmaz Odabaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.