Ey Hayat
E y h a y a t, s e n þ a v k ý s u l a r d a b i r d o l u n a y s ý n.
A s l ý n d a y o k u m b e n b u o y u n d a,
ö m r ü m b e n i y o k s a y s ý n…
Yaþam bir ýstaka;
gelir vurur ömrünün coþkusuna.
Hani tutulur dilin,
konuþamazsýn…
Týrmandýkça yücelir daðlar.
Sen maðlupsun sen ýssýz
ve kalbinde kuþlarýn gömütlüðü;
tutunamazsýn!
Eloðlu sevdalardan dem tutar,
aþk büyütür yýldýzlardan;
senin ise düþlerin yasak,
dokunamazsýn...
Birini sevmiþsindir geçen yýllarda.
Açýk bir yara gibidir hâlâ.
Hâlâ ne çok özlersin onu,
aðlayamazsýn…
Yolunda köprüler çürür.
Sesin, sessizlik sanki bir uðultuda.
Savurur hayat kül eyler seni,
doðrulamazsýn!
Yapayalnýz bir ünlemsin
dünyayý ýslatan þu yaðmurlarda.
Her þey çeker ve iter,
anlatamazsýn...
Yaþam bir ýstaka,
gelir vurur iþte ömrünün coþkusuna.
Sesinde çýðlýklar boðulur ama,
baðýramazsýn…
Sonra vakt eriþir, toprak gülümser sana;
upuzun bir ömrün ortasýnda
ne hayata ne ölüme
yakýþamazsýn…
Yazdýrmalýsýn mezar taþýna:
Ey hayat, sen þavký sularda bir dolunaysýn,
aslýnda hiç olmadým ben bu oyunda
ömrüm beni yok saysýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.