Defolu Çıkan Hayat ve İyi Yürekli Çocukların Serencamı

I
Uzun boylu aðrýlara atýldým.
Sokaklarda hýrçýn rüzgârlara katýldým.
Ýyi yürekli çocuklar sessizce büyümekte:
“Dünyanýn þavký kendine,
efkârý bize mi? ” demekte;
kimileri taburlara, koðuþlara gitmekte,
kimileri sidikli döþeklerde upuzun uykulara
düþmekteydiler.
Uzaklarda yaþlý çam aðaçlarý sessizce
çürümekteydiler...

Ýyi yürekli çocuklar,
günlerin rahmine yaslarken düþlerini,
bazen apansýz ölmekte,
ölmekteydiler...

Ama þalvarlarý gül desenli Döne’ler,
yeniden dillenip döllenmekte,
doðrulup yeniden dillenmekte
ve sokaklarýn, a(damlarýn) ,
kedilerin üstünden rüzgârlar esmekteydiler..


II
(Gecede bir fahiþenin koynunda uzun donlu, Nizipli bir tüccar üþümekte;
kaçak elektrik kullanýlan evlerde sümüklü oðlanlar “büsüvi”(!) istemekte ve
sýmsýcak somunlarý kavrayan yaslý eller, balta girmemiþ hayatýn ortasýndan
korkak ve küstah bir tevazuyla yürümekteydiler... Ýyi yürekli çocuklar düzine-
ler halinde feleðe küfrederek geçmekteydiler; sonra gecede mart kedileri, ay
ýþýðý ve iniltiler…Hep ayný nakaratta köhne bir hayat...)

Sonra bildik törenler, kanýksanmýþ itaatler
ve her aþkýn künyesine bir gün dökülen küller...

Sonrasý pazaryerleri: Patates, pýrasa vs.
Taksitler ödenip senetler alýnacak bu ay da…
Bu ay da sürüm sürüm
turplara sýkýlan limon damlalarý gibi duraklarda.

Defolu çýkmýþ hayat
kimin umurunda!


III
Kimin umurunda
yeni donlar giyen eski kadýnlar
ve bilumum “öteki”ler.
Dolup boþalan kültablalarý,
bozuk sifonlar, þerefsiz adisyonlar
ve yamalý bohçalar gibi uzayan yollar.

Kimin umurunda buharlaþmýþ oðullarýný arayan analarýn acýsý
ve yaþlý bir kemancýnýn eskimiþ papyonundaki keder…

/Sürerken ýssýzlýðýn ödül töreni,
sen topla dur topla dur daðýlan sevinçleri.../

IV
“-Vay anasýný bu maçý da alamadýk abiler;
ipne hakemler bizi yine maðlup ettiler! ”

Ýyi yürekli çocuklar sessizce büyümekte,
en pahalý düþleri dolara endeksleyip
en ucuz pazarlara sürmekteydiler.
Sonrasý aþkýn
ve þarabýn þanýna düþen gölgeler.

Gölgeler…
Kimin umurunda?
Yoruldu yorgunluk da;
aþk bir yana, düþ bir yana!

Paranýn sultasý düþtükçe,
düþtükçe aþka,
ýþýða ve þarkýya,
her þey hýzla ayrýþmakta.
Üstelik gün ortasý, ýþýkta!

Her þey pazar ve karmaþa...

/Sürerken ýssýzlýðýn ödül töreni,
sen topla dur topla dur kirletilmiþ düþleri.../

V
Ýyi yürekli çocuklar, o aþýnmýþ saçaklarda, yollarda
ýsrarla yanlýþ atlara binip,
ýsrarla düþmekteydiler...

“-Yok yoluna geçti geçen günler
..k yoluna kaldý kalan günler geride!
Bu yüzden aþk dediðiniz nedir ki be abiler?
Camlarý buðulu bir genelev odasýnda
vizite fiyatýna...”

Solarken
gecekondularýn dar pencerelerinde bal gözlü kýzlar...

VI
Sürerdi…
Yine sürerdi mýrýltýlar ve homurtularla hayat.
“Bu maçý da alamazken abiler”:
iyi yürekli çocuklar sessizce büyümekte,
büyüdükçe kirlenmekte,
kirlendikçe ölmekte,
öldükçe bilmekte,
bildikçe acýmakta,
acýdýkça görmekteydiler
ki her fýrtýnadan ve anýdan geride
herkes figüran
yaþamýn sahnesinde...

VII
Sahnesinde yaþamýn,
kentlerin kaldýrýmlarýnda upuzun dilenciler.
Minibüslerde ter ve çürük sperm kokusu.
Sahnesinde, aþklarla rus ruleti
ve tel kaçýran çoraplarýn kederi(!)

Sahnesinde,
brüt bir yaþam,
net bir ölüm,
býrak rezil gündüzleri
geceye yaslan gülüm…

VIII
Ýyi yürekli çocuklar o mahallelerden
düzineler halinde geçmekteydiler...
Uzak ormanlarda yalnýz meþeler sessizce
büyümekteydiler…

-Ýþte bu vuruþlar sürdükçe,
maç mý alýnýr ulan sayýn abiler?
Ýpne hakemler bu sezon da bizi maðlup ettiler!



Aþkta,
düþte,
iþte
birer
birer
inerken
beyaz
bayraklarý:

/B i z i m ç o c u k l a r
b ü t ü n m a ç l a r d a y e n i l d i l e r.../

Sosyal Medyada Paylaşın: