DAĞINIK GAZEL

“eski güzel þeylerden deðil,
yeni kötü þeylerden baþlamak gerekir.”
-Walter Benjamin-

göç
geçer...

geçer ayrýlýklar baladý
siyah bir orman olur gençliðimiz
bize böyle pay kalýr
bize böyle pay kalýr...

aðla sömürgem... belki dönemem
oralarda usul usul talazlanan nehirlerde yaz kalýr
kýþ yanar, düþ üþür yüreðimde
aðlarým, gözyaþým beyaz kalýr...

sonra askerler yeniden kuþatýrlar aþýnmýþ kaleleri
bin havaar parçalar gecenin döþeðini
ocaklar iniler, yas büyür, orta yerde kan kalýr
dýngýlava’da peþtamallý çocuklar havuzlara iþerler
gözlerinde bir mahmur özlem kalýr...
derken bir ankara, bir poyraz beni döve döve içeri alýr
yollarda giderek uzaklaþýr... giderek uzaklaþýr
fahiþeler terli kasýklarýyla sabaha uðurlanýr
kuþlar inkâr edilir, gökyüzü yaðmalanýr
ben büyürüm bu kederle kalbim uslanýr...

aðla sömürgem! aðla ve kucakla kumral delikanlýný
buralarda çatýlmýþ bir tüfeðim böðrümde taflan kalýr
þimdi kýzýlay’a da oturmuþum hasretin kancasýnda
geçer zaman, geçer yýllar, günlere bir yeni hazan kalýr...
aðla sömürgem... sen hep maðlup bir aðlayýþta
ben uzak susarým bu maðlubiyet için hep anlayýþla
bak, çöpçüler bu geceyi de piç edip süpürdüler
ben ise haber deðeri bile olmayan bir haykýrýþta
özleminle hâlâ bir yakarýþta...

aðla! ben de aðlarým gözyaþlarým özlemine az kalýr
buralarda nem var! nem varsa sende kalýr
daha çaðýrýrken
aný bile kalmaya tenezzül etmeyen o dað doruklarý
sömürgem yaslar durur sesime kýrgýn ayrýlýklarý...
ben gittim
ve yittim!
oralarda usul usul talazlanan nehirlerde yaz kalýr
yaslarým günleri yüzüme gözyaþým beyaz kalýr
burada yýllar küfürle uðurlanýr
ben büyürüm içindeki haylaz çocuk uslanýr
ve günler geçer, herkes gider, pistler boþalýr
sahnede bir ben, bir kurtlar, bir klasik dans kalýr...

aðla sömürgem... buralarda döne döne-
mem! artýk bir yeþile dolmasak da anýlardan haz kalýr
sen de bir zaman duyarsýn
bir gün bir taze mezar kazýlýr
ardýnda bir daðýnýk gazel ile, kül ile
ankara’da bir ölü yýlmaz kalýr...
Sosyal Medyada Paylaşın: